آخرین ماه خزان نیز به سر آمد و به یلدایی رسیدیم که طولانی‌ترین شب سال است. این شب نزد ایرانیان همیشه سرشار از خاطره‌های بوده است.
به یمن پاسداشت جشن پایان پاییز، از قدیم الایام رسم بوده که خانوادههای ایرانی دور هم جمع می‌شوند و یادی از حضرت حافظ می‌کنند. به این طریق آرزوهایی می‌کنند برای صبح روشنی‌که پیش‌رو دارند. امسال نیز به سنت زیبای سال‌های گذشته، اعضای خانواده لایف برد پارسه در جشن «سپردن تاریکی‌شب به روشنایی روز» گرد هم آمدند تا طولانی‌ترین تاریکی شبانه را در کنار هم بدرود گویند.
باشد که این کنارهم بودن، سلامی گرم بر سفیدی‌ها و روشنایی‌های زمستان سرمازده باشد.
مثل یلدا باشیم…
تاریک‌ترین، بلندترین و سردترین‌هارا به دست نور بسپاریم.